İzmir’deki öğrenciden bahsettiğimi anlamışısınızdır. Hani öğretmenini iki yerinden bıçaklayarak öldüren ve gazetelerde H. K. diye anılan katilden.

Bir öğrencinin “kobay gibi incelenmesi”ni istemenin irkiltici olduğunun farkındayım ve tam da bu sebeple böyle yazıyorum.

İrkilelim diye, külahı önümüze koyup düşünelim diye.

Düşünün ki 15 yaşındaki bir çocuk okula geç geldiği için kendisini müdürün odasına gönderen öğretmenini “Seni bıçaklayacağım” diye tehdit ediyor, sonra eve gidiyor, ekmek bıçağını alıp okula dönüyor ve sınıfa girip arkadaşlarının gözü önünde bıçağı saplamaya başlıyor.

Öldürdüğü insan hem öğretmeni, hem de genç ve savunmasız bir kadın. Hangi insan evladı böyle birisine bıçak saplayabilir?

Bence bu yaratık incelenmeli. Hangi kültür ortamında yetiştiğine bakılmalı. Ailesinden ve çevresinden edindiği değer ölçülerine, hangi televizyon programlarını izlediğine, nasıl bir kafa yapısına sahip olduğuna bakılmalı.

Futbol, arkadaşlık, cinsellik gibi konulardaki şiddet eğilimleri araştırılmalı.

Çünkü H. K. bir modeldir ve ne yazık ki tek değildir.

Sınıflarda, sokaklarda, AVM’lerde, maçlarda binlerce potansiyel katil adayı dolaşıyor.

Çünkü bir insanı öldürmenin, cana kıymanın ne kadar ağır bir suç olduğunun farkında değiller.

Televizyonu açıyorlar, insanlar durmadan birbirini öldürüyor. Kafalar, gözler patlıyor dağılıyor. Üstelik katiller kahraman gibi sunularak göklere çıkarılıyor.

Ekranlarda; değil sigara, kül tablası bile sansür ediliyor ama insan canı alan tabancalar, tüfekler, kamalar, testereler açıkça teşhir ediliyor. Onları sansürlemek kimsenin aklına gelmiyor.

Futbol maçları deseniz, meydan savaşı gibi.

Taksim’de İngiliz taraftarlar öldürüldüğü zaman bunu öven, katilleri kutlayan gazeteler çıkıyor bu memlekette.

Kendisine yâr olmayan sevgiliyi toprağa gömmeye yemin eden şarkılar söyleniyor.

Bu şiddet ortamı içinde büyüyenler de tavuk keser gibi doktorun, öğretmenin, yolda tartıştığı adamın, yanından “ara gazı” vererek geçen motosikletli gencin canını almakta tereddüt etmiyor.

Çünkü insan öldürmek hayatın içinde var ve büyük bir suç değil. Kültürel olarak lanetlenmiyor.

***


Buna benzer yazıları kaç kez yazdığımı hatırlamıyorum artık.

Sıtma yayan sivrisineklerin yetiştiği bataklığı fark edebiliyoruz ama katilleri yetiştiren kültür ortamı görüş alanımızın dışında.

Yazık, çok yazık!