Merhaba Ali İsmail, bugün hava çok güzel Antakya’da. Sadece Antakya’da mı? Dünyanın tüm şehirlerinde öyle.

Helsinki, Göteborg, Oslo, Kopenhag, Hamburg, Paris, Roma…

Lakin Amerika şehirleri de öyle. Beyrut da…

Bugün hava çok güzel be çocuk.

Aklıma sen gelince nedense Antakya parkı geliyor.

Bizim park iyidir. Kim bilir ne anıların var buralarda be kardeşim. İçtiğin çayların haddi hesabı yoktur mutlak. Bir de kuşların cıvıltısını dinlermişsin…

De ki Rodrigo gitar konçertosu, dedi ki Mağosa limanı türküsü… Ya da ne bileyim Mozart’ın Ayışığı sonatı… Belki de Grup Yorup ezgileri…

Şimdi hayalimde Antakya sokakları var. Senin sokakların. Sevdiğin şehir. Ne acıtıyor bilsen, dünyanın kentlerini dolaşmadan gitmiş olman. Olsun! Meğleş!

Antakya kadim kent, dünyanın tüm kentlerinden bir şey vardır orada.

O şehir de değişiyor. Bahçeli evler yıkılıyor, suratsız apartmanlar yükseliyor. Ha şurası Sümerler mahallesi.

Şurası ise eski Kurtuluş Lisesi. Sen hatırlar mıydın Kurtuluş Lisesini? Ne şenlikli bir liseydi be kardeşim burası bilsen…

Sümerler mahallesi sokaklarında, Armutlu sokaklarında duvarda ismin yazılmış. Silinmez kanla yazılan yazılar.

Ki sadece duvarda değil, kalbimizde…

Yaz geldi dünyaya kardeşim. Yaz sıcaklığı ruhumuzu sardı. Kışı zordur Anadolu’nun, hele Eskişehir’in… Abooov ne zehir zemberek bir şeydir. Bir Antakyalı asla alışamaz Eskişehir soğuğuna.

Künefeyi sever miydin, sürkiyi, hrisiyi, züngülü, hele hele kıbbiyi, krus diyeceğim gülümseyeceksin, işte ne yapalım Alim İsmailim azdır Arapçamız, kıttır Türkçemiz, nıs Arabi, nıs Tırki idare edip duruyoruz.

Gayrı hep bir eksiktir hayatımız delikanlı. Ekmeğin ve suyun hürmetine, son yıllarda yaşadığımız yıkıntıların hürmetine, hep bir yanımız eksik hep bir yanımız yarım kaldı.

Biliyor musun Fenerbahçe başkanı değişti. Ali Koç oldu. Seçimler oldu Türkiye’de. O yine kazandı. Çok hile hurda vardı seçimlerde. Olsun gayri bu sefer de olsun.

Tarih akar. Önemli değil bu tür teferruatlar tarihin akışında. Tarih akar. Gün gelecek, demokrasinin ve hukukun günleri gelecek elbet.

Geçen yıl bu gündü sanırım, senin onuruna bir dizi etkinlik yapılmıştı. İzlemiştim. Gençler, çocuklar, yaşlılar, kadınlar, erkekler, sanatçılar, edebiyatçılar hep birlikte bir şehir, bir ülke senin şarkılarını söyledik.

Annen de konuştu, baban da, abin de.

İyiler hepsi.

Biz iyiyiz, şehir iyi, ülke iyi.

Kimsenin evine gittiği, korktuğu, tırstığı, vazgeçtiği yok Ali İsmail!

Demokrasi bu ülke topraklarına çok yakışacak.

Vazgeçersek ve de seni unutursak kalbimiz kurusun!