Hakan Aksay’ın “Gazetecilik, yazarlık ve parasızlık üzerine" yazısını düşünürken bizim Demokrat Haber’in genel yayın yönetmeni Mehmet Göcekli sosyal medya hesabından şöyle bir not paylaştı:
“Merhabalar....
Demokrat Haber olarak 8 yıldır ekonomik ve siyasi zorluklar içinde bağımsız ve özgür bir medya deneyimi hayata geçirmeye çalışıyoruz.
“Kendine Demokrat Olmayan Haberler” hedefiyle çıktığımız bu yolda yayınımızı sürdürebilmek ve geliştirebilmek için Patreon sitesi üzerinden ekonomik destek kampanyası başlattık.
İlgilenmek isteyenler için ayrıntılar burada: patreon.com/demokrathaber
Sevgiler, selamlar…”
Başka gazeteler de kendi okurlarına bu yönde bir ikaz vermiş durumda.
Şöyle düşündüm, bir sabah uyandığınızda, şu bir avuç muhalif basın olmasa ne olur?
Ne kadar eksik kalırız?
Neyimiz yiter?
Neden mahrum kalırız?
Gerçeğe nasıl erişiriz?
Evet, Türkiye’de ve hatta Dünya’da gazetecilik açısından matbu dönemi bitmiştir. Bunu yeniden tartışmak faydasız. Teknoloji hem bir imkan, hem de yeni bir mecra açmış durumda. İyi de oldu. Nostalji yapmaya gerek yok. İnternet yayıncılığının gazetecilik açısından onlarca avantajı var.
Gerçekten geçmişte, matbaası, kağıdı, kalıbı, baskısı, dağıtımı, bayisi onlarca sorunla karşılaşıyorduk.
Şimdi tüm bu bagajlardan kurtulduk.
Peki yeni dönem gazetecilik eskiye nazaran daha ekonomik olmasına rağmen neden hala ekonomik sorunlar yaşanıyor?
Bunu da çok düşündüm.
Vardığım en makul sonuç sanırım şu oldu;
Seviyoruz ama sahiplenmiyoruz,
Okuyoruz ama dayanışmaya gelemiyoruz,
İhtiyacını duyuyoruz, lakin haberi, bilgiyi, yazıyı bir emek olarak görmüyoruz.
Ve en önemlisi aklımızın bir ucunda hep, “Bizden mi?” sorusu var.
İsveç’te bağımsız gazeteciler var. Adamlar çok ciddi paralar kazanıyorlar. Harbi büyük paralar kazanıyorlar. Bunu da okurların yardımı ile kazanıyorlar. Burada Swish diye bir telefon uygulaması var. Herhangi birine bir kron da gönderebilirsin, bin kron da.
Sanırım Demokrat Haber’in destek kampanyası yaptığı Patreon sitesi de Swish gibi.
Büyük cümlelere gerek yok. Bu zor dönemde zaten gazeteciliğin kendisi, önemli bir duruş. Hatta en önemli duruş. Bu zor dönemde, bu cesur insanlar ile dayanışma içinde olmayacaksak, neye yarar…
Bu dönemde kapatılan her muhalif gazete, hakikatin sesinin bir volüm daha kısılması anlamına gelir.
Baskı, sansür, tehdit, gözaltılar, tutuklamalar, süren davalar ve ekonomik problemler…
Bari birini, en kolay olanını yani ekonomik problemleri dayanışma yoluyla alt edelim:
