Şengal Soykırımının Anısına…
"Müslümanlık buysa kötü! Yok bu değilse Müslümanlar nerede?"
Bu nefis cümleyi IŞİD çetelerinin barbarlığını anlatan bir yazının altında okumuştum. Olanı olmayana soran kaya gibi bir cümle...
*****
IŞİD sürüleri tarafından kaçırılan bir Kız çocuğu gizlice telefondan arayıp yardım talebinde bulunurken tek isteklerinin "ölmek" olduğunu zor bela anlatıyor.
"Ne olur kurtarın bizi diyerek feryat ediyor önce."
Sonrası kahır!
"Uçaklar yerimizi tespit edip bombalasın bizi, kurtulalım bu cehennemden."
"Genç kızları götürüp tecavüz ediyorlar, geri döndüklerinde eşarplarıyla kendilerini asıyorlar." Kendilerini öldürmelerine kimse engel olmuyor, çünkü tek kurtuluşumuz ölmek.
*****
Müslümanlık bu mu? Yok değil diyorsanız, Müslümanlar nerede?
*****
Binlerce Ezidi Kürt bu vahşetin kurbanı!
Binlerce can, binlerce umut, genç kızların ahı, parçalanan kafalar, kesilen memeler ve diri bir cehennem...
*****
Sizler gecenin karanlığında ışıldayan yıldızlara bakıp sefa sürmek için umut yâd ederken, Şengal'de çocuklar taşın serinliğine baş koyup can veriyor, genç kızlar yarını yaşamamak için canlarına kıyıyor.
"İslam dininde bir insanın canına kıyması en büyük ve affedilmez suçtur, peki ırzına geçilen, memeleri kesilen, pazarlarda satılan kadınların dramı hak mıdır?"
*****
Başı açık olmayı kirlenmek olarak gören muhafazakâr akıl, Suud pazarlarında, Arap çöllerinde satılığa çıkarılan kadınlar için ne demeyi uygun görür?
Cihad'a moral diyerek dünyanın bir ucundan IŞİD barbarlarıyla "zina" yapmaya giden Müslüman kadınlar için neyi münasip görüyorsunuz?
Kirlenmişlik ve fuhuş bu değil midir?
*****
Bir anne ölümü arzulayan bitkin haliyle yaşadıkları vahşeti anlatıyor. Ses sönmüş, kelimeler sönük ve titrek!
"Canımızı kurtarmak için giyinmeye fırsat bulamadan kaçtık. Gecenin karanlığında kendimizi dağa vurduk."
"Köpekler önümüzü kesti, bizler kaçtık, kızımı yakaladılar."
"Gün ağarınca kızım bize yetişti, o da ellerinden kaçmıştı, yüzüme bakmadığında ne olduğunu anladım."
Ana yüreği ne de olsa!
Öğlen güneşinde bir kayanın gölgesine sığındık, kızım sessizdi, başı yerde kalkmıyordu. Acı sonu anlamıştım, önüne geçmek için çabaladım ama engel olamadım.
Kızım gölgesinde soluklandığımız kayalığa çıkarak intihar etti. Engel olamadım!
"Müslümanlar kızımı utandırdı, kızım utancından canına kıydı."
*****
Müslümanlık bu mu? Yok değil diyorsanız, Müslümanlar nerede?
*****
O yüce duygularınızdan bir kaç merhamet damlası düşmüyorsa bu insanların üzerine, kirlenen insanlığınızın ırzına geçiliyor demektir.
