Okullarda tek tip elbise uygulamasına son verildi ya. Haliyle tartışmalar da bitmiyor. Herkesin gördüğü bir rüya, inandığı bir masal var.

Hükümet üyeleri, candan gazeteciler, kiralık entelektüeller, varlığını meddahlığına borçlu post-modern demokratlar canla başla kararın ne kadar yerinde olduğunu savunuyor.

Muhalif partiler, hepten düşman gazeteciler, fosil entelektüeller, varlığını Atatürk meddahlığına borçlu cumhuriyet demokratları ise canla başla kararın ne kadar yanlış olduğunu anlatıyor.

Olabilir. Hepiniz gördüğünüz rüyanın kerametine kanabilir, anlattığınız masalın gerçek olduğuna inanabilirsiniz.

Sorun yok. Düşlediğiniz dünyaya hepimizin çocuklarını kurban sunabilir, ideolojik tanrılarınızı mutlu edebilirsiniz.

Ama heyhat. Bunlar kaçıncı kurbanlar size sunduğumuz? Bu kaçıncı çocuk, rüyanızla boğduğunuz, masalınızda kaybettirdiğiniz?

Kaç hayat kayboldu sizin saçma sapan sınavlarınızdan? Kaç çocuğun düşlerinin katili oldunuz verdiğiniz kararlarla?

28 Şubat kararlarının eğitim uygulamalarından kaç meslek liselinin hayalleri çalındı? Bir gece yarısı yapılan değişiklikle kaç öğrencinin hayallerine sürgü çekildi?

Dün, sırf başörtülü diye, sırf Kürtçe seçmeli ders istiyorum diye kaç öğrenciyi attınız modern devlet medreselerinizden?

Kaç muhalif öğrenci YÖK’ünüzün marifetiyle yok edildi üniversitelerinizden?

Kaç öğrenci hapiste, kaç öğrenci soruşturmalarınıza maruz kaldı?

Şimdi özgürlüğü üniformaya indirgediğiniz için mutlu olabilir, gelir eşitsizliğini üniformayla kapatıyor olduğunuza inandığınız için sevinebilirsiniz.

Durmak yok artık bize, andımızla Türk olmaya, serbest kıyafetle özgürleşmeye, üniformayla gerçekliklerimizi örtmeye, Onuncu Yıl Marşı’yla ray döşemeye devam…

Büyük düşünüyoruz, ileri demokrasi günlerinde, zamanın ruhundayız. Kürtaj yasağıyla nüfus, abdestli kapitalizminle gelir, idamla barışımız çoğalacak.

Özgürüz artık “bir kuşun kanadında, alabildiğince uzaklarda, rüzgâra yelken açmış salda, bir dağın zirvesine ulaşmaya” da gerek yok.

Rahat nefes alıyoruz, andımız gür, gençliğe hitabe asılı duvarımızda hala.

Değişen sadece kıyafetimiz, sadece üniformalarımız…