Üç yıl aradan sonra Roboski...

Roboskî katliamının üzerinden 1091 gün geçti. Katliamın olduğu gün ve sonrası renk sadece siyahtı, zaman, duygular, hava siyahtı, Roboskî halkı, kadın, çocuk ve erkekler için. Katliam gecesi anneler oğullarına beyaz ve soğuk kar üzerinde çıplak ayak ile ulaşmaya çalışırken renkler yok oldu çevrelerinden.

Kadınlar ve genç kızların çoğu katliam sonrası siyah elbiseler ve yazmalar kullanmaya başladılar. Bir grup psikolog Roboskî'yi ziyaret etti ve birkaç aileden birkaç kadın ile görüşerek bir sonuca vardılar. Çocuklarının ve eşlerinin, kardeşlerinin ağabeylerinin öldürülmesinden sonra travma sonucu siyah kıyafet giymeye başlamışlardı. Daha sonra gözlemler bir rapor olarak sunuldu. Aslında bu sonuca varmak için uzman olmaya gerek var mıydı o ayrı bir konu. Bir yas sürecinin sağlıklı gelişmesi için gerekli koşulların da gelişmesi gerekir. Yas süreci sırasında kişi olanları ya kabullenir ya da reddeder. Roboski katliamında suçluların ilk aylarda bulunmaması ve cezalandırılmaması yas sürecindeki gelişmelerin bir süre durağanlaşmasına neden oldu.

Roboski köylüleri 90’lı yıllarda zorla köylerinden çıkmak zorunda kalmışlar ve verdikleri mücadele genelde bu sorun çevresinde gelişmişti. Sınır ticaretine giderken Türk askerleri ile yaşadıkları sorunlar, türlü bahaneler ile yapılan ev baskınları, korucu olmaları için yapılan baskılar, evler basılarak bir bahane ile kişilerin öldürülmesi de dahildi 90’lı yıllarda yaşadıkları sıkıntılara.

Köye 2012 yılının Ekim sonlarında Barış yürüyüşümüzün sonunda ziyaret etmek için gelmiştik. Anneler, kardeşler ile birlikte ellerinde kaybettikleri yakınlarının resimleri ile mezar ziyaretine gitmiştik. Kız kardeşlerden birini çok net hatırlıyorum. Siyah elbiseleri içinde şaşkın ve korku dolu gözler ile etrafına bakıyordu. Mutfakta gelen ziyaretçilere ikramlar için çay yapıyordu. Mutfağa gittiğimde gözlemlediğim kadarı ile çevresinde olanlar ile ilgilenmiyordu sadece yaptığı çaya odaklanmıştı. İki gün kaldığımız sürece konuştuğunu duymadım. Bir buçuk ay sonra Roboskî'ye yaşamaya gittiğimizde aynı ablanın aynı şekilde sessizliğini koruduğunu fark ettim.
Diğer ailelerin de katliamın üzerinden sadece 11 ay geçmesi nedeni ile acıları çok taze idi. Çocuklarda, kadınlarda, erkeklerde travmanın etkilerini görmemek mümkün değildi.



Roboski'de Perşembe değerlendirmelerine başladık ve gelenekselleşti. 23 Nisan, 19 Mayıs protestoları, dünya emekçi kadınlar günü için Dersim'e gitmek , Askeri mahkemeyi protesto, Mahkeme kararını protestolar, her ayın 28'inde Roboski'nin sesini duyurmak için birçok ilde yapılan basın açıklamaları, askeri mahkemeye karşı ve Cumhurbaşkanlığına gönderilmek üzere başlattığımız imza kampanyası, Roboski anmaları, ve dünyanın birçok yerinden gelen ziyaretçiler'den sonra Roboski'de hiçbir şey eskisi gibi değildi ve değil. Kadınlarımız öncelikle binlerce Şengalli Ezidi Kürdün Roboski sınırından gelmeleri nedeni ile Şengallilere destek verdiler ve gördüler ki acılar paylaşıldıkça azalır. En son da Kobane sınırına gelerek sınır nöbetini desteklediler.

Roboskili kadınlar katliam öncesi kadınlar değil artık. Roboski katliamı faillerinin bulunması ve adaletin yerine gelmesi için verilen mücadele Roboskili kadınları sadece ağlayan yas tutan kadın görüntüsünden uzaklaştırdı. Roboskili kadınlar mücadelenin simgesi haline geldi. Roboski'li kadınlar biliyorlar ki verdikleri mücadele sadece Roboski adına değil, geçen yıl kurulan "Roboski İçin Adalet Yeryüzü İçin Barış Derneği" tüzüğünün de bir parçası olan dünyanın herhangi bir yerinde katliama uğramış olan gruplar ile buluşma çalışmalarınıda önümüzdeki yılda daha da geliştireceklerdir ve Roboski'ni sesini tüm Dünyaya duyuracaklardır. Gelecek günler Roboski'li kadınların Akademik kürtçe eğitim isteklerine cevap verecektir ve bu da dernek aracılığı ile destek bulacaktır. Dernek cinsiyet eşitliğini desteklerken Roboski'li kadınlar bunu pratiğe dökerek gösterdi ve kadının yerinin sadece ev değil Dünya olduğunu ispatladı.

Roboski'li kadınlar Bahar geldiğinde beri'ye giderek eski geleneksel yaşamlarını sürdürürken, Roboski'ye adalet gelmesi için katıldıkları eylemler ile gelecek nesillere örnek olmaktadır. Doğal olarak feodal sistemin kuvvetli bir şekilde tutunduğu bu topraklarda Roboski'li kadınlar hem adaletsizliğe karşı hem kendilerinin kuvvetlenmesini istemeyen feodal sisteme karşı mücadele vermektedir.

Yukarıda da belirttiğim gibi katliamdan sonraki üç yıl Roboskili kadınlara çok şeyler kazandırdı. Her geçen gün kendi güçlerini tekrar hatırlama süreci oldu. Gözleri uzaklara dalan çevresini görmeyen abla eylemlerde sloganlar atıyor acıyı eyleme dönüştürüyor artık. Sesini duyan ve duymazdan gelen katillere ve katliam emri verene ve verenlere duyurmaya çalışıyor...

Serkeftin Be Ji Te Rê Xuşka Mın...