Adıyaman'da AKP Grup Başkan Vekili Mahir Ünal'a "Açım vallahi" diye seslendiği için provokatörlükle suçlanan çiftçi Ali Avcı, "Ben zannettim ki toplantıda işsizlik, yoksulluk, pahalılıktan bahsedilecek. Orada devamlı bildiğimiz şeylerden bahsedildi. Boş konulara değinildi. Toplantıda havadan sudan konuşulunca ben de tepkimi dile getirdim" dedi. Adıyamanlı çiftçi Ali Avcı, AKP Grup Başkan Vekili Mahir Ünal konuşma yaptığı sırada “Vallahi açım ben” diye bağırınca apar topar salondan çıkarıldı. Olayın ardından Ünal, esnafın dertlerini dinlediklerini belirterek sosyal medya hesabından, “Adıyaman'ın gönlü geniş, değerli esnafıyla birlikteyiz” paylaşımı yaptı. Provokatörlükle suçlanan çiftçi Ali Avcı, Sözcü'den Hasan Kaya'ya konuştu. Avcı, yaşadıklarını şu ifadelerle anlattı: ‘BOŞ KONULARA DEĞİNİLDİ’ Ben AK Partiliyim, aynı zamanda sandık görevlisiyim. Bizim toplantı vardı, ben de toplantıya gittim. Ben zannettim ki işsizlik, yoksulluk, pahalılıktan bahsedilecek. Orada devamlı bildiğimiz şeylerden bahsedildi. Boş konulara değinildi. Biz devletimizi, milletimizi seven insanlarız. Ben işsizim. Toplantıda havadan sudan konuşulunca ben de tepkimi dile getirdim. Adıyaman’da büyük bir işsizlik var. Millet dile getirmekten korkuyor. “Ben işsizim, ben açım” dedim. Ben oraya provokasyon için değil, onunla görüşüp derdimi anlatmak için gittim. ‘KOYUNLARIMI SATMAK ZORUNDAYIM' Adıyaman’ın Gölpınar köyünden 5 sene önce merkeze taşındım. İş bulamayınca hazine arazisine çiftlik kurdum. Ziraat Bankası’ndan 100 bin TL kredi çektim, koyun aldım. Üçüncü çevre yolu araziye denk gelince yıktılar çiftliğimi. Koyunlarımı borçlarım yüzünden zararına satmak zorunda kaldım. Belediyeye gittim durumumu anlattım. “Benim masrafımı verin” dedim. Bana sadece 3 bin TL’ye yakın bir para verdiler. Oysa ben hayvanlarımı sattım en az 50 bin lira zarar ettim. Çiftliğim gitti, işsiz kaldım. Çocuklarımdan biri de askere gidecek. Üniversiteyi kazanan bir oğlum vardı. Turizm ve otelcilik bölümünü kazanmıştı, üniversiteye gidecekti. “Oğlum sen üniversiteye devam et, ben dilensem de seni okuturum” dedim. O da bana, “Baba sen işsizsin, evde çalışan yok. Ben de okursam aç kalırız” dedi. Ben gittim muhtarlıktan fakirlik kağıdı aldım, bu sene üniversiteyi okumasını erteledim. Oğlum gençlerin oynadığı oyun salonunda çalışıyor. Onun verdiği günlük 50 lirayla geçiniyorum. Biz derdimizi kime anlatalım.