SURİYE: Öyle bir savaş ki bayram diye büyükler memleketine gidip bayramlaşıp geri dönerken çocuklar çöp topluyor. Sonra savaş yeniden başlıyor ve büyükler dileniyor çocuklar yine çöp topluyor. BARIŞ: 'Savaşların olmadığı bir...

Tamam da birader, Alevilerin kapısına neden işaret bırakıyorsun? Çal kapıyı gir içeri ve kendini bırak. Adamsan döşek sererler altına değilsen çul sererler. Ama kuru yerde koymazlar seni bir şey sererler. İçeri girip de o sık kullandığın...

Her şey genç bir kızın ölümüyle başlar. Kızılderili'dir kız. Hasta ve bakıma muhtaçtır. Hiçte alışık olunmadığı şekilde Meksikalı bir gençle evlenmiştir. Zaten kız ile ilgili bilinen başka da bir şey yoktur. Zira Meksikalı...

Bırakın söylemeyi adı aklıma gelince sol yanımı sızlatan biri önerdi bu filmi bana. Gölgesini bile her şeyden çok özlediğim biri. 'İnce bir sızı vuruyorsa sol yanına yürek yanığıdır o güneş yanığı değil” dediğim biri....

Yok aslında kimse yoklama yapmıyor. Bugün gelmezsen 'Yok” yazarım diyen de yok! Ama o terk etmiyor Yüksel Caddesini. Aslında terk etmediği sadece Yüksel Caddesi değil Veli'nin, bu günlerde yüreğe, emeğe ve belleğe hitap eden o kadar...

Belki de gitmek gerekti vakti geldiğinde. Gitmeyi beceremedim. Kalmayı rüzgâra bırakıyorum. Gökyüzünde savrulsun diye. Elim ayağım dersin, kolum kanadım bellersin. Oysa bir kelebek misali uçup gider avucundan. Bir sızısı kalır omuzun da birde...

1960'lı yıllardan itibaren Ankara Altındağ, Mamak, Seyran ve Tuzluçayır Natoyolunda kurulmaya başlayan gecekondu mahalleleri 1980'li yıllara gelindiğinde devlet tarafından 'öcü” olarak gösterilmeye çalışıldıysa da halk tarafından...

Bir ara Hakkâri Yüksekova'ya taşınacak dediler! Kimi olmaz dedi hükümet bal gibi olur dedi! Sanatçılar, siyasetçiler vs. girdi araya teklif geri çekildi! Teşekkür edildi hükümete, helal olsun denildi! Sanki teklifi CHP vermiş, HDP desteklemiş,...

Öğrendim artık gidenin geri gelmediğini. Senden değil ama annem öğretti bunu bana. Bana kalsa sen hiç gitmedin. Sesin yok kulağımda, elin elime değmiyor, iyi geceler mesajın gelmiyor telefonuma ama sen hiç gitmedin.   Annem öğretti bunu...

Git, gidebilirsen sevgili. Durma! Koşup ardından tutarsam elini kalbine uy bana uyma! Bana kalsa yıldızları seyretmem seni seyrederken. Güneş diye göğe bakmam gözlerine bakarken. Saçların rüzgârımdır yüzük parmağın sensiz sızlayan bahtım....

Bırakın insanların Alevi olduğunu söylemeyi kendi köylerinde bile Cem'lerini rahatlıkla yapamadıkları bir dönem. Köyden kasabaya uzanan yolun belli başlı kısımlarına nöbetçiler yerleştirerek olası Jandarma baskınına karşı önlem...

Hava soğudu. Mevsimlerden sonbahar. Kuşlarda gider artık. Kanadı kolu kırık kuşlar nasıl giderse. Bir ceviz ağacından süzülüp yere düşen bir yapraktır hayat. Kimi kaldırır çöpe atar, kimi üstüne basar, kimde kurutup en sevdiği kitabın...

Ankara bu mevsimde hiç bu kadar sensiz olmamıştı. Kalbimin kenarına, mavi kanatlı bir kuş konmamıştı. Gel sevgili gel, yel vurdu da dökülüyor mevsimler. Sevdalın bildiğin gibi kan ter içinde yolunu gözler. Ankara tren garı, dinmiyor gözüm...

Bak kuşlar da gitti, yapraklar döküldü, oysa acılar içimizde duruyor baş başa. Trenler gitti, gurbetçiler, otobüsler, uçaklar, yolcular gitti kaldık mı şimdi kış kışa. Ben sigaraya verdim kendimi. Paketi nefesime verip içime seni çekiyorum....

Bir yazar düşünün.   Bu olmadı şimdi şöyle yapalım: Bir edebiyatçı düşünün.   O da yetmez şöyle diyelim en doğrusu: Bir öğretmen düşünün.   Yok yok tam olarak bu da açıklamadı durumu. O halde şöyle özetleyelim:...

Muhtarlara cübbe giydirip diploma verdiğinde anlamalıydık aslında durumun nereye doğru gittiğini! Öyle ya en çok belediye, vali ve kaymakamlarla temas halinde olan muhtarların koca Cumhurbaşkanı ile haftanın her günü ne işi olabilirdi!  ...

Derler ki bizim oralarda, kuşlar uçmayı öğrendikten sonra durduramazsın. Belki de göçmen kuşların tamda alışmışken onlara bizi bırakıp bırakıp gitmeleri ondandır. Kanat çırpmaya görsün kuşlar. Allı morlu yeşilli kuşlar. Nasılda...

Sen gittin ya hani o gün bu gündür bende yarasın. Tütün bastım üstüne dokunsam kanarsın. Sahipsiz bir sokak şairiyim. Hiç açılmamış yaralar edindim. Bilirim sızının ne demek olduğunu. Ve belki de bu yüzden hiç açılmamış yaralara...

Beni içeri attıklarında karanlıktı zindan. Bir düş kuruyordum içimden ama henüz sen yoktun. Tek ayağı kırık tahtadan yapılmış bir ranzaya uzanmıştım. Beton soğuktu ve çiviler batıyordu sırtıma. Henüz sen yoktun sevgili ve ben düşlerimin...

Şimdi herkes suçu birbirine atıp kendi yaptıklarını kabul etmediği için darbecilerin 1 numarasını bulmak güç! Solcu değil ki bunlar yaptıklarını eğrisiyle doğrusuyla kabul etsinler… Eee Fetullah Gülen de milli takıma ilk 11 sürer gibi...

Siz bakmayın yurdum insanının bitki çeşitlerini sayar gibi F-16, Jet, Planör, Zeplin, Helikopter diye gökyüzünde uçan hava taşıtlarını bir bir saymasına. Bundan 20 ila 30 yıl evvel kuştan ziyade gökyüzünde uçan her ne varsa adı uçaktı!...

Ben seni unuturum unutmasına da buna zamanım yok. Öyle girmişsin ki aklıma, ne zaman 'Aklımda bir şey vardı” diye unuttuğumu sandığım bir şeyi hatırlamaya çalışsam önce sen geliyorsun. Hani bazıları 'Aklım başımda değil”...

Şimdiler de en çok 'Türk askeri kendi vatandaşına silah sıkar mı, el kaldırır mı, kendi vatandaşının başına bombalar yağdırır mı, kendi vatandaşını öldüresiye döver mi” diye sorular soruluyor! Hadi sıradan vatandaşı analdık...

Yemlik ve kenger sakızı kokardı toprak. Sığırcıklar uçardı gökyüzünde. Kadınlar madımak çorbası pişirirdi isli tencerelerde. Dibini sıyırıp tabağımıza böleştirirdi annemiz. Dibi karaydı lakin yersek kurttan korkmayacağımızı söylerdi...

Adam inat! Tutturmuş söğüt ağacına kavak demeye! Tüm köylü bir olmuş adama söğüt dedirtememiş! Muhtar bir kenara çekip azarlamış adamı! Yahu, demiş, onca insan söğüt derken sen utanmıyor musun kavak demeye! Hiç söğütle kavak birbirine...

Sen boksör de ben adam diyeyim. Sen Müslüman de ben insan diyeyim. Sen Clay de ben Ali diyeyim. Sen ne dersen de dünya kabul etmiş bu ismi ben Muhammet Ali diyeyim. O kadar büyük bir isimmiş ki kendisi kime sorarsanız sorun 'Çocukluğumun boksörüydü”...

'Yaklaşık yirmi beş gün kalmıştım sorguda. 1990'lı yıllarda, sorguda kalıp sağ kalabilmek büyük bir şanstı! Zeynep'i orada tanımıştım.” 1990'lı yıllarda işkence görmenin yaşı yoktu! İşkencecini de! 'Adın...

'Öyle çok kaldı ki aklım sende, Munzur'un 'aksu”yu gibi helal olsun sevmelerim…” ​Aklıma geliyorsun bazen. Ya da tam öyle değil. Hiç aklımdan çıkmıyorsun. Bir giriyorsun günüme yarınım oluyorsun. Aklımda akşamdan kalma...

Ben işsiz olduğu halde sırf gazete kupüründe 'Vasıfsız eleman” yazıyor diye iş başvurusuna gitmeyen insanlar biliyorum! Hani söz konusu gurursa, kendine yedirememekse alın size gurur! Oysa adamlar Başbakanlık için 'Düşük profilli...

Gezi eylemleri sırasında bebeği ile birlikte 70 ila 100 kişilik bir gurubun saldırısına uğradığını söyleyip 'Ne geldiyse bu ülkenin başına bunların başörtüsü üzerinden geldi… Vurun şunlara” diyen ve bunun gerçekliliği asla...

Üç katlı binanın yapım inşaatını bile kendinden olmayan müteahhite vermek istemeyen bir iktidar var karşımızda! Düşünün ki 24 saat bal reklamı yapan bir televizyon kanalı bile sadece 1 dakika iktidar aleyhinde yayın yapsa o televizyon kanalı...

("Perperike" Zazaca "kelebek" demek) Nasılda geçip gidiyor yıllar. Aslında tam da emin değilim buna. Yıllar mı geçiyor yoksa sensizlik mi geçip gitmek bilmiyor emin değilim buna. Akşam oluyor gece olmuyor. Gece oluyor sabah olmuyor! Oluyorsa da...

Işıkları söndürdüler. Evde kimse yok bilsinler diye çocukların ağzını elleriyle kapadılar. Kapıyı arkadan kilitleyip tahtadan yapılmış divanın altına gizlendiler. Öksürmek yasaktı. Ağlamak, sızlamak, acıkmak! Birçoğu komşusundan...

Hadi bakalım eli kalem tutan, güzel yazılar yazıp güzel sözler söyleyen, en büyük gazetelerin en büyük köşelerini kapıp 'Ama onlarda otobüslerin camlarını kırdılar, kaldırım taşlarını söküp devlet malına zarar verdiler” diye...