“İmtiyazlı olmaya alışmışsan eşitlik sana zulümmüş gibi gelir.”
Herhangi bir yerde herkes kendi hayatını yaşar…
Bildiği gibi!
Her şeyin varlık nedenini sorgulayıp yorumlayabilen insan, kendi varlık nedenini yorumlamada çıkmaza düşer!
Bilinenden uzak…
Aydınlık ve karanlık, ölüm ile yaşam, iyi ile kötü, zalim ile mazlum hep çatışma içindedir…
Kriz vardır ve her şey tıkırındadır!
Beyaz siyahla gride buluşur…
Bunalım ve kaos içselleştirilir!
Benlik; öğrenip, buldukları ile 100leşebilme, adlandırabilme ve anlamlandırabilme ile başa çıkabilme kapasitesi ve varmakta olduğu sonu bilip de bir daha ilk başladığı yere dönüp dönmeyeceğini, geri dönüp o başlangıcı elinde tutup tutmayacağının çatışması ile yarılır…
Ve olgu bozulduğunda algısı da bozulur…
Başkalarını yargılarken, yargılanmaktan çekinip bilinçaltı korkuları ile yüzleşemeyenlerin güvensizlikleri değil midir, buyurganlıklarını arttıran, düşmanlar yaratıp kin ve nefret güttüren!
Oysaki kendi gücünü fırlatıp atabilmektir, insan olmak…
Bugün 21 mart…
Paylaşılamayan bayram!
Ülkemizde neredeyse her yeni yılda, insan olmanın mihenk taşına dönüşen!
Bakalım insan olmayı başarabilecek miyiz, nevrozlarımızdan sıyrılıp bu bayram?
Kelime kökenini Hint-Avrupa dil ailesinden alır; Farsça ve Kürtçe karşılığı olan Newroz, yeni gün anlamındadır…
Uyanan toprak, filizlenen tohum, çiçeklenen ve yapraklanan ağaç, gürüldeyen şelale ve ağıldaki kuzudur…
Kimileri için baharın muştusu, kimileri içinse beraberinde özgürlüğün…
Demirci Kawa’nın zalim Dehak’a başkaldırdığı ve uzun süren karanlık gecelerin günle eşitlenişi…
Bizim de içinde bulunduğumuz çok büyük bir coğrafyada insanlar bayram havasında kutlar; coşku ve kıvançla!
Şenlik ateşleri yakılır, türküler ve kilamlar çığrılır…
Doğa ananın sunduğu nimetler, minnet ve şükranla anılır…
Gün çift cinsiyetlidir ki ensest çatışmalardan uzak durur!
Günün yarısı (bü)tüne döner…
İlkbahar ekinoksuyla gecenin karanlığına başkaldırır!
Ve gün dönümü diriliş başlar…
Özgürlük, eşitlik ve barış yazılır…
İnsanlık tarihine yeniden…
