Ermeni kelimesinin neredeyse bir küfre dönüştüğü zamanlarda yayın hayatına başlayan Agos Gazetesi, 15 yıldır; yayın politikası, dili ve gazetecilik anlayışı ile yatağından akıyor.
İSTANBUL- Agos, Türkçe ve Ermenice'nin bir gazetede buluşmasının imgesel adı. 5 Nisan 1996'da yayın hayatına "merhaba" dediğinde; belki de böylesine köklü bir yarada, bu kadar adından söz edileceğini tahmin etmiyordu.
Yayın politikası, dili, gazetecilik anlayışı bugün Agos'u sadece Ermeni toplumu ile sınırlandırmıyor. Agos, aynı zamanda Türkiye'de yaşayan azınlıkların ve ötekilerin de sözcülüğünü yapıyor. Hrant Dink, Agos'un yayınlandığı tarihi, "Ermeni kimliği açısından işkence çektiğimiz zamanlardı. Ermeni kelimesi neredeyse bir küfüre dönüşmüştü. Kürt sorunu bile Ermenilere atfediliyordu" diye anlatıyor.
Agos'un doğum tarihi başka bir kara güne de denk geliyor. Nisan, Ermeni tehcirinin yaşandığı, 1,5 milyon Ermeni'nin soykırıma uğradığı ay.
AGOS İSMİ TÜRKÇE'DEN GELİYOR
15. yılında Agos, basın tarihi açısından keskin bir dönemecin ismi. İlk sayısında, gazetenin adının Türkçe'den geldiği yazıyor. Hrant Dink, gazetenin isminin anlamını, bir gazeteye verdiği röportajda şöyle açıklıyor: "Agos, Türkçe'de kullanılan kırsal kökenli bir Anadolu terimi, sabanın toprakta açtığı ark vardır, ona agos denir. İçinden su geçer, tohumu atarsanız, oradan da bereket fışkırır. Biz de yaratacağımız fikirlerle, yetiştireceğimiz entellektüel değerlerle bir agos olalım ve bereket fışkırsın istedik."
SU 15 YILDIR YATAĞINDA AKIYOR
Ve Agos, "Suyun aktığı yer" imgesi ile 15 yıl önce başladığı yolculuğa Hrant Dink, Luiz Bakar, Harutyun Şeşetyan, Anna Tury, Sarkis Seropyan, Arus Yumul, Sendi Zurikoğlu, Diran Bakar, Setrak Davuthan ve Nıver Lazoğlu ile devam etti. Hrant Dink "işkence çektiğimiz yıldı" diye anlattığı dönemden 11 yıl sonra kurucu yayıncısı olduğu, Genel Yayın Yönetmenliği'ni yaptığı Agos'un önünde kurşunlara hedef oldu.
Agos, bu hafta "Başmüfettiş kayıtları Ankara'da silindi" manşeti ve Dink davası "gelişmeleri" ile yeniden yerini aldı.
ETHA
