Ölümün her türlüsüne alışmıştık

nekro fetişist iktidar kapışmasının

hadese ceset taşıyan ruhlardık

yaşamın kıyısından limansız zifiri laciverde açılmıştık bir kere

ancak gözün alabildiği kadar ufuksuz savrulduk bizim denizde

ölüler ölüleri gömebilsin diye

bitimsiz bir yolda

gölgesi peşi sıra yürüyorduk

biliyorduk

gün kısa gelecekse uzun sürüyordu

öylece bakakaldılar

yazgıya dönüşen nefrete

kalakaldılar ardından

olup bitenlere

tahakküm etme hırsına

boş beleş meccani bir kalkışma değil

ölüler dirileri gömmesinler diye

her şeyi olduğu gibi kendini de yok eden karanlığa inat

efendiye direnirken sokaklar

söylenmesi gerekenleri söylemediğin

görmen gerekenleri görmediğin

sırla kapladığın geçmişle 100leşmediğin

çok da soylu bir ikiyüzlülükle inkār ettiğin vicdansızlığınla

hiçliğin ortasında

arafda

yaşayan ölüler mezarlığındasın kardeşim

zehir zemberek fecaat bir felakete sürüklenirken zaman

son sığınağındır aslında yaşadığın mekan

bilinmezlikten öte gayet de iyi bildiğin

figüranı olduğun hayattan rol çalabiliyor musun

kötü senaryoyu ters yüz ettiğinin resmidir işte o an

unutma

en büyük oyuncularıdır yaşamın en usta hırsızlar...

___________________________

Papazı dövdürttükten sonra sıra kendine geldiğinde ancak aklı başına gelen! Chp'nin sokağa çıkması üzerine yazılmıştır.

* Mare Nostrum: (Latince: Bizim Deniz) Akdeniz için Romalılar tarafından kullanılan bir ad.