Ölümün her türlüsüne alışmıştık
nekro fetişist iktidar kapışmasının
hadese ceset taşıyan ruhlardık
yaşamın kıyısından limansız zifiri laciverde açılmıştık bir kere
ancak gözün alabildiği kadar ufuksuz savrulduk bizim denizde
ölüler ölüleri gömebilsin diye
bitimsiz bir yolda
gölgesi peşi sıra yürüyorduk
biliyorduk
gün kısa gelecekse uzun sürüyordu
öylece bakakaldılar
yazgıya dönüşen nefrete
kalakaldılar ardından
olup bitenlere
tahakküm etme hırsına
boş beleş meccani bir kalkışma değil
ölüler dirileri gömmesinler diye
her şeyi olduğu gibi kendini de yok eden karanlığa inat
efendiye direnirken sokaklar
söylenmesi gerekenleri söylemediğin
görmen gerekenleri görmediğin
sırla kapladığın geçmişle 100leşmediğin
çok da soylu bir ikiyüzlülükle inkār ettiğin vicdansızlığınla
hiçliğin ortasında
arafda
yaşayan ölüler mezarlığındasın kardeşim
zehir zemberek fecaat bir felakete sürüklenirken zaman
son sığınağındır aslında yaşadığın mekan
bilinmezlikten öte gayet de iyi bildiğin
figüranı olduğun hayattan rol çalabiliyor musun
kötü senaryoyu ters yüz ettiğinin resmidir işte o an
unutma
en büyük oyuncularıdır yaşamın en usta hırsızlar...
___________________________
Papazı dövdürttükten sonra sıra kendine geldiğinde ancak aklı başına gelen! Chp'nin sokağa çıkması üzerine yazılmıştır.
* Mare Nostrum: (Latince: Bizim Deniz) Akdeniz için Romalılar tarafından kullanılan bir ad.