Devir değişti, yitirdi anlamını her şey,

Yozlaştı insanlık.

Dost bellediklerin,  oturtu seni düşman koltuğuna,

Karlar yağdı güvendiğin sıra dağlara,

Kalabalıklar karanlığa karışıp, aydınlığa döndü sırtını hayasızca,

Ey Ademoğlu!

Sanma ki bu dünya ebedi.

***
 
Düşünürüm arada, sorarım kendi kendime,

Acaba niye bu mücadele?

Bu masmavi gökyüzünün altında "iyilik" dururken, bunca kötülük neden? diye..

Bulamam yanıtını, küserim hayata..

***

Zaman geçer, yumuşarım bir gece

yine de gülmek lazım derim içimden, hayata

Bozarım küskünlüğü.

Küserim küskünlüğe.

Barış isterim,

İsterim ki barış konuşsun memleketimde.

Barış türküleri okunsun maviliklerinde memleketimin.

Sevmem ben savaşı, sevmem elemi..

***

Dönüp duruyor dünya,

Tükeniyor zaman,

Ve ben gecelerimi,

güzel yarınların özlemiyle, kendimi motive etmeye ayırıyorum.

Elbet diyorum içimden, elbet,

İyilik kazanacak, iyiler gülecek.

Her türlü melanete rağmen,

Ümitvarım!

MELİS ATLI

YALOVA ANADOLU LİSESİ ÖĞRENCİSİ