İdama giderken son sözü sorulduğunda “Kırk liram var bir de saatim, oğluma verirsiniz” der Seyit Rıza.
Oysa aynı gün küçük oğlu Resik Hüseyin de asılacaktır.
Daha önceki çatışmalarda bir oğlunu kaybeden Seyit Rıza içindeki acıyı “Mı kılitê kou kerd vind” (Ben dağların anahtarını kaybettim) diye dile getirmiştir.
Bu yüzdendir belki de oğlunun gözleri önünde idam edilmesini istemez “Beni oğlumdan evvel asın” der cellâtlarına.
Ama isteği kabul edilmez Seyit Rıza’nın ve oğlu Resik Hüseyin, Seyit Rıza’nın gözleri önünde idam edilir.
Sıra Seyit Rıza’ya geldiğinde kendinden emin adımlarla sehpaya doğru yürür.
Meydanda kimse olmamasına rağmen sanki tüm insanlar kendisine bakıyormuş gibi “Evlade Kerbelayime be gunayime, ayibo, zulimo, cineyata” (Evlad-ı Kerbelayız, günahsızız, ayıptır, zulümdür, cinayettir) der.
Susar cellâtlar, gökyüzü susar.
Tarih Seyit Rıza’yı Dersim’in dağlarına yazar.
Bir toprak zulüm ile sulanmışsa o toprakta yaşayan cellâtlar geceleri rahat uyuyamazlar.
Bir gün Pir Sultan girer düşlerine, bir gün Hallacı Mansur.
Şeyh Bedrettin olur tüm lokmalar cellâtların boğazına düğümlenir.
Deniz olur, Yusuf olur cellâtların uykularını bölerler.
Hüseyin olurlar bir de hayınların gözlerine kâbus gibi çökerler.
Mahir’dir kan uykulardan akar.
İbrahim’dir, Mazlum’dur cellâtların boynunu sıkar.
Ve Dersimin yiğit evladı Seyit Rıza’dır düşleri bölen, cellâdına gülümseyip idam sehpasını cellâdından önce tekmeleyen!
Bu topraklarda sadece Padişahlık değildi bir zamanlar babadan oğula geçen.
Dün 78 yaşında ki Seyit Rıza’nın yaşını küçültüp Elazığ Buğday Meydanı’nda idam ettirenler her kimse 1980’de Erdal Eren’in yaşını büyütüp idam ettirenler de aynıdır.
Ha 17 yaşında Erdal Eren’i idam etmişsiniz ha 78 yaşında Seyit Rıza’yı.
Hiçbir şey fark etmez, ikisi de faşizmdir.
Birisi sol kırım öteki soy kırımdır.
Maraş’ta, Çorum’da, Sivas’ta, Malatya’da ve ülkenin değişik yerlerinde toplumsal muhalefete yapılan her türlü baskı, şiddet, işkence ve cinayetler de geçmişten günümüze uzanan sol ve soy kırımın devamıdır.
